معرفی جشنواره شیخ بهایی:
هدف:
حرکت جشنواره از یک جشنواره استانی به یک جشنواره منطقه‌ای و سپس برنامه‌ریزی برای نیل به برگزاری یک جشنواره ملی و مطرح‌شدن آن به عنوان یکی از چهار جشنواره مطرح کشور که با همکاری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و بنیاد ملی نخبگان شکل گرفته است همت راسخ مسئولین شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان را به این مهم نشان می‌دهد.
جشنواره ملی فن‌آفرینی شیخ‌بهایی با هدف ترویج و توسعه فن‌آفرینی، خلاقیت و نوآوری، معرفی فن‌آفرینان به عنوان موتور حرکت و توسعه اقتصاد دانش‌بنیان و ایجاد فضای تعامل در میان فعالان عرصه‌های مختلف فن‌آفرینی برگزار می‌شود.
حوزه فعلی جشنواره یک حوزه ملی برای فن‌آفرینان داخل کشور است و در یک چشم‌انداز میان‌مدت، فرا ملی شده و کشورهای منطقه را شامل خواهد شد. این جشنواره با محتوایی منحصر به فرد، ارديبهشت‌ماه هر سال، توسط شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان برگزار مي‌شود.
این جشنواره منحصر به فرد در اعتبار‌بخشی به فعالیت‌های فن‌آفرینان در دو بخش مسابقه‌ای و غیر مسابقه‌ای برگزار می‌شود، بخش مسابقه‌ای طراحان کسب و کار، فن‌آفرینان و فرصت‌های سرمایه‌گذاری و فن‌آفرینی با محتوا و نظام داوری ویژه و بخش غیر مسابقه‌ای نمایشگاه و سمینارهای آموزشی، ادعای منحصر به فرد بودن این جشنواره را در توسعه و اعتبار‌بخشی به فن‌آفرینی اثبات می‌نماید.
نظر به اهمیت ویژه ترویج فرهنگ کارآفرینی و فن‌آفرینی در سطح دانشجویان دانشگاه‌ها و به منظور حرکت به سمت دانشگاه کارآفرین، المپیاد ملی طرح کسب و کار دانشجویی به همت معاونت پژوهش و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برنامه‌ریزی و به اجرا گذاشته شد. از این رو شاهد حضور ویژه دانشجویان در این بخش از جشنواره خواهیم بود که با همکاری و مدیریت استانی پارک‌های علم و فناوری استان‌های سراسر کشور برگزار خواهد شد.
استقبال از جشنواره از سوی فن‌آفرینان و مخترعین و همکاری پارک‌های علم و فناوری در برپایی جشنواره‌های استانی همکار با جشنواره ملی فن‌آفرینی شیخ‌بهایی بر موفقیت این جشنواره افزوده است.
سابقه:
جشنواره ملی فن‌آفرینی شیخ‌بهایی به عنوان اولین جشنواره حوزه کارآفرینی در کشور از سال ۱۳۸۲ به ابتکار شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان فعالیت خود را آغاز نمود. سه جشنواره اول با عنوان کارآفرینی برگزار شد. این در حالی است که تا قبل از برگزاری جشنواره در سطح ملی، در سه جشنواره منطقه‌ای تجارب لازم کسب شده بود. از طرفی این جشنواره زمانی کار خود را آغاز نمود که موضوع کارآفرینی در سطح بسیار ابتدایی در کشور مطرح بود. پس از سه دوره برگزاری موفق این جشنواره در حوزه کارآفرینی و رشد این مفهوم در جامعه و با توجه به تغییر نام و رسالت وزارت متبوع به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، هیات امنای شهرک با تصویب آیین‌نامه جدید جشنواره، عنوان آن را به جشنواره ملی فن‌آفرینی (کارآفرینی مبتنی بر فناوری یا Technopreneurship) شیخ‌بهایی تغییر داد. لازم به ذکر است که کلمه فن‌آفرین برای اولین بار پس از جشنواره سوم، در کشور توسط شهرک مطرح و در عنوان جشنواره قرار گرفت و جشنواره کارآفرینی به وزارت کار و امور اجتماعی وقت منتقل شد.
نام:
از آنجا که شیخ‌بهاء‌الدین محمد عاملی متخلص به شیخ‌بهایی از مفاخر بزرگ جهان اسلام و منشاء خدمات ارزشمند علمی، فرهنگی و عمرانی در ایران بوده است، به پاس ارج نهادن به این عالم فرزانه و زنده نگه داشتن یاد او این جشنواره به نام «جشنواره ملی فن‌آفرینی شیخ‌بهایی» نامیده شده است.
تندیس:
تندیس جشنواره با الهام از دانشمند بزرگ جهان اسلام، شیخ بهایی طراحی گردیده است و به عنوان نشان ملی فن‌آفرینی با حضور وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و شخصیت‌های عالی کشور به برگزیدگان جشنواره اهدا می‌گردد.
درباره شیخ بهایی:
بهاءالدین محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی در سال ۹۵۳ (ه ق) در بعلبک در منطقه‌ای که امروزه با نام لبنان شناخته می‌شود، چشم به جهان گشود. علمای این منطقه در بنیاد‌نهادن تشیع در ایران و استوار‌کردن آن به ویژه از قرن هفتم به بعد تلاش بسیار کرده‌اند.
بهاءالدین محمد در سال مهاجرت پدرش به ایران (۹۶۶ ه ق) سیزده سال داشت. در سال‌های اولیه مهاجرت، (به دلیل عدم آشنایی با زبان فارسی) در فراگیری علم و دانش همچنان از محضر پدر خویش بهره می‌جست، اما با انتقال خانواده او از اصفهان به قزوین (که به دعوت شاه طهماسب صفوی و تعیین پدرش به منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صورت گرفت) دنیای جدیدی از علم و سیاست در برابر شیخ‌بهایی گشوده شد، زیرا قزوین در آن روزگار مرکز علم و دانش و نیز محل اقامت شخصیت‌های بزرگ علمی و سیاسی در ایران بود. این سفر فرصتی بود برای شیخ‌بهایی برای دستیابی به رشد علمی و نیز آشنایی با فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی که آینده او را رقم زد. برخی با توجه به آثار مکتوب شیخ‌بهایی، وی را نویسنده‌ای توانا دانسته‌اند. بعضی باتأکید بر خدمات اجتماعی و فرهنگی وی، از او با عنوان اصلاح‌گر واقعی جامعه یاد کرده‌اند، عده‌ای نیز از نگاه فن ریاضی و هنر معماری به دنبال معرفی او به عنوان مهندسی نوآور بوده‌اند و برخی دیگر از نظرگاه سیاسی، عملکرد و دیدگاه‌های سیاسی او را مورد کاوش قرار داده‌اند. شیخ‌بهایی در دوازدهم شوال سال ۱۰۳۱ قمری در سن هفتاد و هفت سالگی بر اثر بیماري در‌گذشت. پيکر شيخ به وصيت او و فرمان شاه عباس در مشهد و در جوار امام هشتم به خاک سپرده شد.
شاهکارهای شیخ‌بهایی:
- تقسیم آب زاینده رود معروف به طومار شیخ بهایی
- مسجد امام اصفهان
- ساعت شاخص اوقات در مسجد اصفهان
- حمام شیخ بهایی
- طراحی و فکر ایجاد شهر نجف آباد
- ساخت مدرسه و مسجد چهارباغ به روی لجنزار
- و...
همچنین استاد شیخ‌بهایی در علومی چون محاسبات، داستان نویسی، معماری، شعر، خوشنویسی و تفسیر قرآن مهارت داشت.
